بسم رب العلی و بسم رب المهدی

معبودم، مرا از عزت و سربلندی همین بس که تو مرا پرورده‌ای و از افتخار و غرور برایم همین بس که بند? توام؛ محبوب من، تو همان‌گونه‌ای که من دوست می‌دارم، پس مرا نیز آنگونه کن که خود دوست می‌داری

فرا رسیدن سیزدهم رجب المرجب، ولادت فرخنده مولای متقیان، امیر مونان علی بن ابی طالب علیه السلام به پیشگاه مبارک حضرت بقیه الله، صاحب الزمان، مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف، و تمامی دوستان و منتظران حضرتش تبریک و تهنیت باد. باشد که رهروان راستینی برای ان بزرگواران باشیم.

التماس دعا

به امید ظهور
اللهم عجل لولیک الفرج

با سلام به همه همراهان صفحات انتظار

در سالی که به نام مقدس پیامبر اعظم صلوات الله علیه مزین شده،‌‌ چه خوب که بحث هایی پیرامون این موضوع داشته باشیم. ما به عنوان یک مسلمون، به عنوان یک شیعه چقدر پیامبرمون رو میشناسیم؟ اون شخصیت بزرگوار که خاتم همه پیامبران و برگزیده همه عالمیان هست رو چقدر درک کردیم؟ وقتی نکیر و منکر بپرسن پیامبرت کیه! ما چه جوابی براش داریم بدیم؟ آیا فقط گفتن «أشهَدُ أنَّ مُحَمَّدآ عَبدُهُ وَ رَسولُه» کافیه؟ آیا همین شناخت ناچیز از چنین شخصیتی که پیامرسان الهی ماست، کفایت میکنه؟ قطعا این طوری نیست. ای کاش همه ما در این فرصتی که بدست اومده، و در این تلنگر بزرگی که با این نامگذاری به همه ما وارد میشه، کمی به شناخت ایشون بپردازیم و سعی کنیم از دریای بیکران نبوی بهره ای، هرچند خرد و ناچیز برده باشیم، تا فردای قیامت مدیون ایشون و خودمون نباشیم.

به این حدیث نبوی توجه کنیم:

یا أ باذَرّ! اِغْتَنِمْ خَمْسا قَبْلَ خَمْسٍ: شَبابَک قَبلَ هَرَمِکَ، وَصِحَّتَک قَبْلَ سُقْمِکَ، وَغِناک قبلَ فَقْرِکَ وفَراغَک قَْبلَ شُغْلِکَ وَحَیاتَک قَبْلَ مَوْتِکَ

... اى ابوذر!
پنج چیز را قبل از پنج چیز، قدر بشناس و غنیمت بدان:
جوانى ات را، قبل از پیــــــــرى،
تندرسى ات را، قبل از بیـمارى،
دارایى ات را، قبل از تنگدستى،
فراغت خود را، قبل از گرفتــارى،
و... زندگیت را، قبل از مـــــرگ...

اگر بتوانیم در جوانى ، کارى براى پیرى بکنیم،
اگر بتوانیم از تندرستى ، بهره کامل ببریم،
اگر موفق شویم مال را در جاى درست خود، مصرف و خرج کنیم،
اگر از فرصتهاى گرانبها، حداکثر استفاده را بگیریم،
و اگر از عمر گرانمایه ، براى خانه ابدى و سراى آخرت ، رهتوشه اى برداریم ،دیگر چه غم و اندوهى؟
بیشتر زیان زدگان، کسانى اند که گهر وقت را، رایگان از دست مى دهند. مگر مى توان وقت رفته را باز آورد؟... هرگز!

پس بیاید در اولین قدم به این موضوع توجه کنیم و سعی کنیم با شناخت بیشتری نسبت به وجود مقدس پیامبر رحمت و محبت، و عمل کردن به احادیث اون بزرگواران، یک منتظر واقعی باشیم. که منتظر بودن جز عمل به دستورات قران و سیره پیامبر چیزی نیست و ما امروز وظیفه داریم تا پیرو امام زمان خود باشیم. ماها اکثرا منتظر نشستم و چشم دوختیم به غروب جمعه، و همش دعا و خدا خدا کردن که اقامون ظهور کنه و ما هم جزء یاران اون حضرت باشیم. ایا این منتظر بودن واقعیه؟ آیا ندبه و عهد بستن تنها کفایت میکنه؟ مبادا جزء زیانکارانی که باشیم که روز قیامت از حسرت دست به دهن میگیرند.

از رسول خدا بشنویم:

یا أ باذَرّ! إ یّاکَ وَالتَّسْوِیفَ بِعَمَلِکَ فَإ نَّکَ بِیَوْمِکَ وَلَسْتَ بِما بَعْدَهُ، فإ نْ یَکنْ غَدٌ لَکَ فَکُنْ فِی الْغَدِ کَما کُنْتَ فِی الْیَوْمِ. وَإ نْ لَمْ یَکُنْ لَمْ تَنْدَمْ عَلى ما فَرَّطْتَ فِیِ الْیَوْمِ.
یا أ باذَرّ! کَمْ مِنْ مُسْتَقْبِلٍ یَوْما لایَسْتَکْمِلُهُ، وَمُنتَظِرٍ غَدا لا یَبْلُغُهُ.
یا أ باذَرّ! لَوْ نَظَرْتَ إ لَى الاْ جَلِ وَمَسِیرِهِ لاَ بْغَضْتَ الاْ مَلَ وَغُرورَهُ.
یا أ باذَرّ! کُنْ کَأ نَّکَ فِی الدُّنْیا غَرِیبٌ أ و کَعابِرِ سَبِیلٍ وَعُدَّ نَفْسَک مِنْ أ صْحابِ الْقُبُور

... اى ابوذر!
از این که کارى را به آینده موکول کنى و کار امروز را به فردا بیفکنى بپرهیز.
تو امروز، در مقابل امروزت هستى، از آینده چه خبر دارى؟
اگر فردایى داشتى ، براى فردایت چنان باش که براى امروزت بودى .و اگر به فردا نرسیدى ، بر کوتاهى و قصور امروز، اندوه نخواهى داشت.
اى ابوذر!...
چه بسا کسانى که به استقبال روزى مى شتابند و در انتظار فردا للّه یى هستند ولى هرگز به آن نمى رسند. اگر به اجل و سرنوشت آن بیندیشى، آرزوهاى دور و دراز، و مغرور شدن به آنها را دشمن خواهى دانست ...
اى ابوذر!
در دنیا چنان باش که گویى غریبى هستى، یا یک رهگذر، و خود را از اهل گور به حساب آور...

بیاید با همدیگه تلاش کنیم با عمل به قران و احادیث، خودمون رو بسازیم برای انسان بودن واقعی، برای مسلمون بودن حقیقی و برای شیعه زیستن عملی....! که اگه این طوری زندگی کردیم می تونیم ادعای منتظری و محبی امام عصر عجل الله رو داشته باشیم و اون موقعست که می تونیم ذکر زیبای "اللهم عجل لولیک الفرج" رو جامه عملی ببخشیم و از حصار حرف و عادت و تکرار خارج بشیم.

به امید آن روز.....
به امید ظهور........