معمر بن راشد مى‏گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: یک نفر یهودى خدمت رسول خدا (ص) رسید و به دقت او را نگریست.

پیامبر اکرم(ص) فرمود: اى یهودى! چه حاجتى دارى؟  یهودى گفت: آیا تو برترى یا موسى بن عمران؛ آن پیامبرى که خدا با او تکلم ‏کرد و تورات را بر او نازل نمود و به وسیله عصایش ‏دریا را براى او شکافت و به وسیله ابر بر او سایه افکند؟

پیامبر(ص) فرمود: خوش آیند نیست که بنده خود ستایى کند، ولکن (در جوابت) مى‏گویم که حضرت آدم (ع) وقتى خواست از خطاى خود توبه ‏کند، گفت: « اللهم انی اسئلک بحق محمد و آل محمد لما غفرت لی ‏» ؛ خدایا! به حق محمد و آل محمد از تو مى‏خواهم که مرا عفو نمایى.

خداوند نیز توبه ‏اش را پذیرفت. حضرت نوح (ع) وقتى از غرق شدن در دریا ترسید گفت: « اللهم انی اسئلک بحق محمد و آل محمد لما انجیتنی من الغرق» ؛ ‏خدایا به حق محمد و آل محمد از تو در خواست‏ مى‏کنم. مرا از غرق شدن نجات بدهى. خداوند نیز او را نجات داد.

حضرت ابراهیم(ع) در داخل آتش گفت:« اللهم انی اسئلک بحق محمد و آل محمد لما انجیتنی منها »؛ خدایا! به حق محمد و آل محمد از تو مى‏خواهم که مرا از آتش نجات دهى. خداوند نیز آتش را براى اوسرد و گوارا نمود.

 حضرت موسى(ع) وقتى عصایش را به زمین انداخت و در خود احساس ترس ‏نمود گفت: « اللهم انی اسئلک بحق محمد و آل محمد لما انجیتنی ‏» ؛ خدایا! به حق محمد و آل محمد از تو در خواست مى ‏نمایم که مرا ایمن گردانى. خداوند متعال به او فرمود:« قلنا لا تخف انک انت الاعلی ‏» ( طه /68) نترس. مسلماً تو برترى.

اى یهودى ، اگر موسى(ع) امروز حضور داشت و مرا درک مى‏کرد و به ‏من و نبوت من ایمان نمى‏آورد ، ایمان و نبوتش هیچ نفعى به حال اونداشت.

اى یهودى! از ذریه من شخصى ظهور خواهد کرد به نام مهدى (ع) که در ‏زمان خروجش ، عیسى بن مریم براى یارى او فرود مى‏آید و پشت‏ سر او نماز مى‏خواند.

پی نوشت:بحار الانوار، ج‏16، ص‏366، به نقل از جامع الاخبار، ص 98 / سایت تبیان

بسم رب المنتَظَر

مولای من! این روزها هوای بارانی دلم، عجب هوس پرواز کرده است.

میخواهد تا آخرین اوج رهایی قطره قطره ببارد.

میخواهد بر خاک نشیند و بوی خاکِ نَم خورده دیدگان منتظرانت را، بر تمامی ادمیان نوید دهد.

آقای من... این روزها تاریخ زندگی مان بوی دنیا میدهد.

نمیدانم از کدامین گناهانمان، اینچنین انتظارمان به درازا کشیده است.

فصل های زندگی، رنگ باخته اند و جز در حسرت انتظارت نمیگذرند.

بهار دلم... نمیدانستم چشم به راه آمدنت بودن اینچنین ملال آور است.

نمیدانستم این همه مدعیان انتظارت، ابرهای غیبتت را دیوار وار امتداد میدهند.

ای یگانه ترین منتَظَر... دیگر هوایی برای نفس کشیدن نمانده است.

 آرزوهایمان در بهاری ترین ادینه، رنگ خزان بر خود دیده است....

مولای من... آیا میرسد روزی که منتظران مصلح، صالح باشند؟!

آقای من... دلم برایت چه غریبانه تنگ شده است........

امام باقر علیه السلام: هرگاه قیام کند به کعبه تکیه دهد و سیصد و سیزده مرد بر گردش حلقه زنند . نخستین سخنى که مى‏گوید این آیه است «بقیة اللَّه براى شما بهتر است اگر ایمان داشته باشید». آن گاه مى‏فرماید: من بقیة اللَّه هستم و حجّت و جانشین او بر شما. هیچ درود فرستنده‌‏اى به او درود نفرستد مگر چنین: درود بر تو اى باقیمانده خدا در زمین خدا.

منبع: میزان الحکمه

«به نام خدای مهدی (عج) و به نام خدای انتظار»

سلام بر شکوفه انتظار، سلام بر گل نرجس و سلام بر منتظران مهدی (عج)، سلامی به صلابت صخره و به سرخی گل سرخ، سلامی به قامت بهار و دیدگان چشم به راه

این بار همه از انتظار میگویند. به هر نوشته و دلنوشته ای پا میگذاری، رنگ انتظار در آن موج میزند. این روزها سبز، غالب ترین رنگ است. در این لحظات عاشقانه که همه امیدها خیره در آسمان بی کسی هاست، در این ثانیه های پر التهاب دوران ها، که عطر نرگس همه کوچه پس کوچه های انتظار را عطراگین کرده است. مردمان، چشم به خورشید پس ابر دوخته اند و عاجزانه ترین نیازها را به درگاه مهربان لم یزلی پرواز داده اند.

چه زیباست ثانیه های دلدادگی... چه روحنواز است تب و تاب انتظار... چه دل انگیز است لحظه های با تو بودن...

در پهن دشت افق آدینه ها، این بار گلی در دامان نرجس میروید. گلی از سلاله نبی، در بهار دیدگان فاطمی، در زلال معصومیت و سجود

می آید آنکه زهرا او را از پس در می خواندش

می آید آنکه انتقام همه مظلومیت ها رو میستاند

می آید آنکه کربلا را در کربلا دیده است

می آید آنکه مهربانترین آرزوی نرگس هاست

می آید آن سبز قامت رعنا در بهار شعبان

می آید ختم همه انتظارهای پر رمز و راز

او می آید. همانگونه که بهار از پس خزان می آید

 خدایا از تو خواهم به ذات بزرگوارت و به نور جمال تابانت و فرمانروائى دیرینه ات. اى زنده! اى پاینده! از تو خواهم بدان نامت که روشن شد بدان آسمانها و زمینها.

خدایا برسان بر ما مولاى ما. آن امام راهنماى ره یافته و قیام کننده به فرمان تو که درودهاى خدا بر او و پدران پاکش باد. برسان بر او از طرف من و پدر و مادرم درودهائى هموزن عرش خدا و شماره کلمات و سخنان او و آنچه را دانشش احصاء کرده و کتاب و دفترش بدان احاطه دارد.

خدایا قرار ده مرا از یاران و کمک کارانش، و دفاع کنندگان از او و شتابندگان بسوى او، در برآوردن خواسته هایش و انجام دستورات و اوامرش، و مدافعین از آن حضرت، و پیشى گیرندگان بسوى خواسته اش و شهادت یافتگان پیش رویش.

خدایا اگر حائل شد میان من و او آن مرگى که بر بندگانت حتمى و مقرر قرار داده اى آن را، پس بیرونم آر، از گورم، کفن به خود پیچیده، با شمیشر آخته و نیزه برهنه.

خدایا بنمایان به من آن جمال ارجمند و آن پیشانى نورانى پسندیده را و سرمه وصال دیدارش را به یک نگاه به دیده ام بکش و شتاب کن در ظهورش و آسان گردان خروجش را و وسیع گردان راهش را و مرا به راه او درآور.

خدایا آشکار کن براى ما نماینده ات را و فرزند دختر پیامبرت که همنام رسول تو است تا دست نیابد به هیچ باطلى جز آنکه از هم بدراند و پابرجا کند حق را و ثابت کند آن را. بارالها بگردان آن بزرگوار را پناهگاه ستمدیدگان بندگانت و یاور کسى که جز تو یاورى برایش یافت نشود.

غم مخور ایام هجران رو به پایان می‌رود     این خماری از سر ما میگساران می‌رود

وعــده دیدار نزدیک است یاران مژده باد       روز وصلش می‌رسد ایام هجران می‌رود

سبــــزه دامن نســـــــرین تو را بنــــده شــــــوم      ابتــــدای خط مشـــــکین تو را بنــــده شــــوم

چیــــن بر ابـرو زدن و کین تو را بنـــــــده شوم     گــــــره بر ابروی پر چین تو را بنـــــــده شوم

خوش کنی خاطر مسکین به نگاهی سهل است    سوی تو گوشه چشمی ز تو گاهی سهــل است

مولای کائنات سلام. توان اینکه « مولای من» صدایت کنم را ندارم. پس هان ای مولای کائنات بر تو سلام. برتو ای پاکترین سلال? بشر سلام و سلام و سلام که سلام به حق شایست? چون تویی است. نام خدا جز بر حبیب خدا که را سزاست؟

عبور جمعه‌ها از پس یکدیگر ردپایی از آه را بر جای میگذارد و خطی از انتظار را. سوگند خورده‌ام که دیگر برایت قلم نفرسایم تا آنگاه که مقلب القلوب قلب را به تپیدن برای تو وا دارد و از تپیدن برای هر که جز تو و و خواست تو نگاهش دارد. از این رو مرا اباست از اینکه قلم را به وصف وا دارم و چرخشش را بر روی صفحه دفتر و نه بر روی صفحه دلم نظاره‌گر باشم.

مولای کائنات؛ انتظار یگانه مفهومی است که درزندگی یکایک ما بر جای مانده است؛ زندگیهای بی‌رنگ؛ زندگیهای بی‌بو؛ زندگیهای بی‌طعم .....

برای زندگیمان به دنبال رنگ می‌گردیم غافل از آنکه هر آنچه غیر تو و خواست تو رنگ رنگ است و نه رنگ برای زندگی. به دنبال بو می‌گردیم غافل از آنکه اینها عطرهای قلابیی است که در خیمه شب بازی سرگرم‌ کننده‌مان به بوی آن سر مست شده‌ایم. به دنبال طعم می‌گردیم غافل از آنکه جام شوکران را به نام طعم شیرین زندگی جرعه‌نوش می‌کنیم و لبخند زنان می‌ستاییمش.

و اگر گاهی که از تمامی این زرق و برقهای آتشین و ناپایدار به تنگ آمدیم قلمی می‌فرساییم و یا جشنی بر پا و مجلسی بر قرار؛ و دل خوش می‌داریم که یاور راستین توییم ای بهان? خلقت.

نه اینها رنگ و طعم و بوی زندگی نیستند، چه ، اگر بودند باید آذرخشی از تو می‌داشتند. باید پایدار می‌بودند؛ باید آرام دل می‌بودند؛ باید بوی صفا و عشق می‌دادند نه دوری و نفرت.

مولای کائنات؛ از کدامین درد بنهفته در سینه با تو باز گویم؟ درد تنها فراق یک شخص نیست. درد تنها فراق یار نیست. درد آن است که بدانی حضور و غیبت آن یار برای زندگی‌ات به سان زیستن در نور و ظلمت است؛ و ببینی که عاشقان مدعی به زیستن در ظلمت خو کرده‌اند و نور زندگیشان در زبانهاشان یخ بسته است.

درد آن است که بدانی با بودن او همه چیز سپید سپید خواهد شد، زخمی بر دلی نخواهد نشست، حرمتی دریده نخواهد شد، ظلم واژ? نا‌آشنای عالم خواهد شد، همه در نور خواهند زیست، و زندگی رنگ و بو و طعم خواهد داشت؛ ولی همه خاموش سرها در گریبان فرو برده با چشمانی خسته و دلهایی خسته‌تر دست در کمر همت نزنند وبه تاریکنای خیال خویش پناه جویند و شوند آنچه نباید باشند:

سالهــــــا دل طلب جام جم از ما می‌کرد              وانچه خود داشت ز بیـــــگانه تمــــنا میکرد

سخن کوتاه که عهدت کردم قلم نفرسایم. و لیک این ختام زخم کهن? دل ریشم است که:

گفته بودم چو بیایی غــم دل با تو بگویم              چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر و اجعلنا من اعوانه و انصاره و المستشهدین بین یدیه شرحا شرحا

«بسم رب المهدی»

 موعودا... نمیدانم در کدامین سوی این دنیای رنگارنگ به دنبالت باشم. نمیدانم در پس کدامین آه تمنای آمدنت را داشته باشم... ای امید دردمندان! در کنار کدامین بارگاه ملکوتی نوای ندبه سر داده ای؟

ای قرار هستی ام! نمیدانم چگونه از میان این همه رنگ و نیرنگ بگریزم...  نمیدانم به کدامین سو? دیده های ابریم را بَست زنم...  تا شکوفه های دیدارت، آغازگر زندگانیم باشند!

مهدی جان! افکار کوتاهم دیگر راه به جایی ندارند. همه دنیا و دنیائییانش هم داستان شده اند تا بر عادت ها دامن زنند و ظهورت را با خون سرخ استقبال کنند و اینک...

این منم و این ماه خودسازیی دیگر. من همان منتظر عاصیم و او همان یگانه مهربان. همو که با تمام نا فرمانیم باز هم مرا به مهمانی خویش فرا می خواند

و تو همان موعود منتظر

گویی همین دیروز بود که با خودم عهد بسته بودم تا برای آمدنت کاری کنم. گویی همین دیروز بود که سعی کردم زبانم را روزه کنم و چشمم را از هر انچه او نهی کرده است فرودارم تا قدمی از برای ظهورت باشد. اما.... اما روزها بازهم گذشتند و  من قدم از قدم بر نداشتم. اینک می خواهم یاریم کنی. می خواهم قدم هایم را بر عهدت استوار کنی تا دیگر عهدت نشکنم. مولای من یاریم کن.....

یاریم کن که دیگر تاب دوریت ندارم...

التماس دعا

اللهم عجل لولیک الفرج

امام صادق ( ع ) فرمودند :

من صام ثلاثة ایام من اخر شعبان و وصلها بشهر رمضان کتب الله له صوم شهرین متتابعین

هر کس سه روز آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و به روزه ماه رمضان وصل کند خداوند ثواب روزه دو ماه پى در پى را برایش محسوب مى‏کند.

وسائل الشیعه ج 7 ، ص 375 ، ح 22

 همون طوری که میدونید? همه محتویات صفحات انتظار اعم از دلنوشته ها، اشعار، طرحها و عکسها و ... وقف حضرت صاحب (عج) میباشد و لذا هر گونه کپی برداری و ... حتی بدون ذکر منبع مجاز میباشید ولی از همه منتظران گرامی تقاضا میشود در امانت داری کوشا باشند و از هر گونه تغییر در متن نوشته ها و عکس ها خودداری کنند.     با تشکر عبد عاصی